با پایان سال ۱۳۹۹، گزارش رسمی دولت ایران نشان میدهد برنج و گوشت در دسته کالاهایی قرار دارند که قیمت آنها در بازار نسبت به سال قبل تا بیش از ۱۲۲ درصد افزایش قیمت داشته است
بر اساس گزارشی که وزارت صنعت، معدن و تجارت منتشر کرده، قیمت انواع برنج، گوشت و شکر در بهمنماه سال ۱۳۹۹ نسبت به زمان مشابه سال قبل از آن، بین ۳۵ تا بیش ۱۲۲/۵ درصد افزایش نشان داده است
این گزارش اشاره کرده که قیمت گوشت مرغ در همین دوره رشد بیش از ۷۷ درصدی داشته و از ۱۲ هزار و ۵۰۰ تومان به حدود ۲۲ هزار و ۱۰۰ تومان رسیده است. با این حال قیمت این خوراکی در بازار طی هفتههای پایانی سال بسیار بالاتر از این مبالغ گزارش میشد
طی گزارشهای اعلام شده اواخر مهرماه سال ۹۹، با وجود اعلام قیمت رسمی ۲۰ هزار و ۴۰۰ تومان برای هر کیلوگرم مرغ توسط کارگروه تنظیم بازار استان تهران، تا آذرماه این مبلغ در بازار به بیش از ۳۰ هزار تومان رسید. هرچند تا پایان سال در پی مشکلات توزیع دولتی و تشکیل صفهای طولانی مردم برای خرید مرغ در شهرهای مختلف، این قیمت از ۳۰ هزار تومان هم فراتر رفت
گوشت گوساله و گوسفندی با آنکه کمترین افزایش قیمت را به خود اختصاص دادهاند، اما همچنان رشدی بیش از ۴۰ و ۳۵ درصد داشتهاند
سبد معیشتی ۹ میلیون تومانی
انتشار این گزارش در حالی است که اخیرا کمیته دستمزد شورای عالی کار هزینه ماهانه سبد معیشتی کارگران کشور را شش میلیون و ۸۹۵ هزار تومان اعلام کرد. اما نمایندگان کارگران در شورای عالی کار هزینه سبد معیشت را بیش از ۹ میلیون تومان برآورد کردند
قیمت خوراکی و سایر کالاهای اساسی در ایران طی سال گذشته بیش از پیش افزایش یافت، مقامهای حکومت ایران مشکلات اقتصادی کشور را به تحریمهای آمریکا و بحران کرونا منتسب میکنند
مرکز آمار ایران سال گذشته گزارش داد که تورم نقطهای در دیماه به بیش از ۴۶ درصد رسید؛ این آمار به آن معنا بود که شهروندان برای خرید کالاها و خدمات یکسان در سال ۱۳۹۹، بیش از ۴۶ درصد بیشتر از سال قبل پرداخت کردهاند
یک از خبرگزاری داخلی با مقایسه آمار رسمی سال پایانی و ابتدایی دولت حسن روحانی نوشته در گروه برنج تا ۴/۵ برابر، در انواع شکر تا ۲/۵ برابر و در انواع گوشت تا سه برابر افزایش قیمت مشاهده شده است طی ماههای پایانی سال ۱۳۹۹ شمار اعتصابهای کارگری و همچنین اعتراضات معیشتی بازنشستگان و کارمندان بخشهای مختلف دولتی افزایش یافت. بازنشستگان تامین اجتماعی از جمله گروههایی بودند که با برگزاری تجمعهای سراسری هفتگی، وضعیت معیشتی و حقوق پایین خود را مورد اعتراض قرار دادند