و چه دشوار است نوشتن پیام تبریکی که حتی خودت هم به آن باور نداری
و چه دشوار است نوشتن پیام تبریکی که حتی خودت هم به آن باور نداری
سال نو مبارک. همین و بس
مام وطنم در آتش ظلم, جور, فساد, بی عدالتی, بی کفایتی و سو مدیریت در حال سوختن بود که سونامی کرونا هم بی نصیبمان نگذاشت. هنوز نمیدانم به که, سرسلامتی بدهم به چه کس پیام تسلیت
از جان باختگان آبان ماه بنویسم یا از کولبران. از سیل زدگان سیستان بگویم یا خانوادگان داغدار سرنشینان هواپیمای اکراینی؟
اما یک چیز را خوب میدانم, زمان آن است که به پا بایستیم و به احترامشان سکوت کنیم و سال نو را تبریک بگوییم به وجدان, همت و غیرت و از جان گذشتگیشان
آنان که با اشراف کامل از خطرات این ویروس با دستان خالی به جنگ با این بیماری رفتند و به جای هزینه کردن از اعتبار و شرف ملت ایران, جانشان را خرج بهبود بیمارانی کردند که تنها امیدشان آنان بودند
دست تک به تک پزشکان, پرستاران و همه شمایی که در مراکز درمانی جان بر کف به ملتم خدمت کردید را می بوسم و به خودم می بالم که ایرانی ام و خوشحالم که هنوز ایرانییان با گذشت چهل سال از حکومت نادانان و ستمگران, اصل و ریشه خود را گم نکرده اند
احسنت بر شما
باشد اسوه گانی همچون شما افزون
میلاد زهره وندی
مدیر و موسس دریم لند
