پس از به آتش کشیده شدن مقبره استر و مردخای در همدان اینبار نوبت به معبد هندوها رسیده است
بر اساس گزارش سازمان آتش‌نشانی بندرعباس بیش از ۸۰ درصد از این معبد و صنایع دستی موجود در این مکان بدلیل به آتش کشیده شدن کاملا از بین رفته است. بر اساس این گزارش این آتش‌سوزی ساعت ۱۲:۶ دقیقه ظهر روز شنبه، ۲۷ اردیبهشت، رخ داده است
دولت جمهوری اسلامی هنوز علت وقوع این حریق را به صورت رسمی و شفاف بیان نکرده است اما پس از به آتش کشیده شدن مقبره استر و مردخای در همدان بسیاری از کارشناسان مذهبی در سر تا سر جهان از شروع فصل جدیدی در رژیم جمهوری اسلامی در مقابله با اقلیت های مذهبی خبر میدهند
معبد هندوها یا پرستشگاه بُتِ گوران یکی از آثار تاریخی شهر بندرعباس در استان هرمزگان است که در مرکز این شهر قرار دارد. ساختمان این معبد، در سال ۱۳۱۰ (قمری) مقارن با ۱۲۶۷ خورشیدی در زمان حکومت محمدحسن‌خان سعدالملک حاکم وقت بندرعباس، از محل جمع‌آوری هدایای هندوها، توسط تجار هندی ساخته شده‌است. طرح این بنا از معماری پرستشگاه‌های هندی متأثر است
ساختمان این معبد، در روزگار قاجار و در سال ۱۲۱۰ قمری و در روزگار فرمانروایی محمدحسن‌خان سعدالملک فرمانروای محلی بندرعباس ساخته شده‌است
ﻫﻨﺪﻭﻫﺎی ﺗﺎﺟﺮ ساکن ﺑﻨﺪﺭعباس کﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎی ۷۰ ﺗﺎ ۸۰ﻧﻔﺮی ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺒﺎﺩیﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ کاﺭﻭﺍنسرﺍﻫﺎ بجا میﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺗﺎ اینکه ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡﻫﺎی ﺷﻮﻝ ﺭﺍﻡ ﻭ ﺩﺩﻩ ﺭﺍﻡ ﭘﻴﺶﻗﺪﻡ میﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ بانی ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻌﺒﺪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ میﺯﻧﻨﺪ. ﺍﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ بانی ﻭ حتی ﺳﺎﻝ ﺍﺣﺪﺍﺙ بنا که ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺳﺎﻣﺒﺎﺕ ﻫﻨﺪی ﺍﺳﺖ روی کتیبه‌ای ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ و با ﺧﻂ ﻫﻨﺪی وجود داشته‌است
ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻨﺎی پرارزشی ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﻫﻢ کتیبه ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ بودند
پیروان مکتب برهمنی یعنی کسانی که به خدایان برهما، ویشنو و تسیوا باور دارند جمع بزرگی از ملت هندوستان را تشکیل میدهند. چنین پیداست که سبک معماری این معبد بر پایه باورمندی از خدایان ویشنو و شیوا پرستان شمال هندوستان بوده‌است
“سه فرقه مهم میان هندوها عبارت‌اند از: ویشنوان (پرستندگان ویشنو)، شیوان (پرستندگان شیوا) و شاکتیان -پرستندگان الههٔ استوپاهای بودایی در محراب و تزیینات این معبد دیده می‌شود
ﻣﺠﺴﻤﻪهایی ﺍﺯ ﺑﺮﻫﻤﺎ، ﺷﻴﻮﺍ ﻭ ﻭﺷﻴﻨﻮ ﺩﺭ این معبد ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭﻫﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﺗﺎﻕ کوچک ﺑﺎ ﻃﺎﻗﭽﻪ ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ که ﻣﺤﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺮﻫﻤﻨﺎﻥ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮔﻮﻳﺎ ﻫﻨﺪﻭﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۴ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﺑﻪ ﻫﻨﺪ ﺑﺎﺯ میﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻭ ﺑﺖﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ می‌برﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺒﺪ یک ﺍﺛﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ در ﺧﻄﻪ جنوب ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺎی آن ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ
